balmorhea – remembrance eşliğinde hayatımın en acı deneyimi. en acı dramımı oku..

acıdıkça yanarım, kül olurum. sonra hayata, her sabah doğan güneşle, sokakta neşeyle oynayan çocuk seslerini, kumruların sesini duyar yeniden doğarım küllerimden.. bu öyle bir acı ki, beraberken acıtmadığı kadar ayrıyken acıtır. neden ayrıyken daha acı biliyor musun? beraberken benimle olduğunda yaptığı ihanetleri görmememden.. ayrıyken ihanet izlerinin bir bir karşıma çıkmasından. benden gizlenenlerin, inkar edilenlerin.. iddia ettiklerimde haklı oluşumu görmem acıtıyor yüreğimi. acım büyük, boynuzlarım sivri.. cidden, ben yıllarımı koca bir yalan için mi harcamışım diyorum şimdi. dün gör(e)mediklerimi, bugün görüyorum çünkü.. acılar büyütüyor beni, ancak duygularım mantık zehirini içiyor yavaş yavaş. ve üzülüyorum ama git gide duygusuz biri olmaktan korkuyorum..