Geçenlerde bir blogger arkadaşla konuşuyoruz.. “Yaw sen eskiden ne güzel yazardın blog’una, gülerdik sinir olurduk güzeldi be ya” dedi. “Eeee” dedim, “şimdi ne oldu da beğenmiyorsun?” Hani öyle ya yazmak istediklerimi yine aynı sivriliği ve gıcıklığıyla yazabiliyorum. Yiğidi öldür hakkımı yeme bu konuda “Avondu bit pazarıydı satış blog’una çevirdin günlük, aşk meşk yazmaz oldun!” demesin mi? Nan dedim bu konuda bilgisiz halkı bilinçlendirmek farz oldu artık bana

“E benim hayatım şu sıralar para kazanmak, çeyiz hazırlamak ve e-ticaret üzerine kurulmuşsa ben nidem” dedim O’na. Öyle ya blog dediğin yazarın hayatını yansıtır öyle değil mi? Benim hayatımda da şu sıralar bunlar var ben ne yapayım? Şikayet mi? katiyen.. Ben satış-pazarlama üzerine çalışmış bir insanım zaten. Ayrıca satış yapmak, kendi paramı kazanmak bana her daim zevk vermiştir. Blog’um bir kafamdan her sesin çıktığı bir mekan olduğuna göre hayatımdaki her türlü duygu durumunu, gelişmeyi, yaptığım işi vs. burada paylaşmamdan doğal da bir şey olamaz diye düşünüyorum.

Hem eskisi gibi siyasetti, dindi diyanetti fazla yazmak kutuplaşma yaratmak istemiyorum artık. Herkesin inancı, siyasi görüşü kendine kardeşim. Bir tarafını da yırtsan bunu değiştiremezsin, hoş değiştirmek için yazmıyordum da zaten. Kendimi ifade edebileceğim bana özel bir platformum varken sadece düşüncelerimi belirtiyordum. Ama insanların beni ve benim gibi olanları yaftalamalarından bıktım, psikolojik olarak yıpratıldım, yalnız bırakıldım vs. Bu nedenle bundan sonra pozitifçilik oyunu oynamak istedim. Olumsuz şeyleri çokta fazla yansıtmak istemiyorum artık bir çok blogger gibi.. Bunu benim gibi gergin ve aşırı farkındalıklı biri ne kadar başarır artık bilemem, ama öyle yani Gelene hoşgeldin, gidene güle güle..