Burak, Recep Yazıcıoğlu’nun hayatını anlatmaya çalışan film “Vali” ile beni de mimlemiş. Mutluluk pöykürüşçüleri Serzeniş ve Kuzucuk da en sevdiğim, hayranı olduğum şairi sormuşlar.
“Bir memlekette, namuslular, namussuzlar kadar cesur olmadıkça, o memlekette kurtuluş yoktur”
diyor Yazıcıoğlu. Ve hayat felsefesini bu güzel sözüyle özetliyor, cesur yüreğinin gücüyle. Örnek alınacak, hayatı başarılarla dolu bir insanın hikayesi “VALİ”. İzleyenler bilir, STV‘de dizisi de vardı “Şubat Soğuğu” isminde. Süper vali Recep Yazıcıoğlu’nun hayatını anlatıyordu.
Filme henüz gitmedik, daha doğrusu gittik ama o gün Şişli Cevahir AVM Megaplex’te bulamadık. Sonra da sinemaya çıkma şansımız olmadı. Eğer vizyondan kalkmadan tekrar sinemaya gidersek İstinye Park AVM’de izleyeceğimiz ilk film “VALİ” olacak. Çok fazla sinemaya gitmiyoruz çünkü.
Kuzu ve Serzenişimin mimine gelelim. En sevdiğim, hayranı olduğum şair..
Benim şiirle, şairle pek işim olmaz arkadaşlar ne yalan söylim Şiirle pek alakam yoktur açıkçası. Bizim millete bakıyorum şiir dedin mi yerlerdeler bayılıyorlar şiire aman Allah’ım. Duygusal yazılar, şiirler gördüklerinde o kişiyi bir seviyorlar, bir sarıyorlar ki anlatamam. Haa bu bir suç mu? Elbette bunu kastetmiyorum. Kimse yanlış anlayıp boş yere alınganlık yapmasın yani. Ama zaaf olabilir şiir. Ben pek etkilenmiyorum açıkçası şiirden.. Ama şiire eğer vatan, millet ya da Allah sevgisi gibi duygular katılmışsa.. İşte o zaman akan sular durur benim için. Kuru kuruya aşk şiirleri açıkçası bayıyor bir çok şiiri okuduğumda. Yani bir kısmı hoşuma gidiyor elbette. Ama ruh halimin de büyük etkisi oluyor etkilendiğim anlarda. Mesela hassas anlarımda çok etkilenirim aşk, sevgi vs. şiirlerinden. Özlem duyduğum, aşkımın kabardığı anlarda özellikle 🙂 .. Gibi.. Yani ekmek yer gibi şiir okumam/sevmem kısacası, çok özel anlarda hoşuma gider sadece..
Ev sevdiğim şiirler; en gerçek ve en yüce duyguları anlatan şiirler olur. Tabiki en sevdiğim şairler de; bu tür şiirleri yazan zatlardır. Örneğin; Mehmet Akif Ersoy ve Necip Fazıl Kısakürek.. Hayran olduğum iki şair. Gerek hayatları ve yaşam felsefeleri, gerek şiirleri olsun, sevdiğim şairlerden, sevdiğim insanlardandırlar.
Ati’yi Karanlık Görerek Azmi Bırakmak
Âti’yi karanlık görerek azmi bırakmak…
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, ‘İki el bir baş içindir.’
Davransana… Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok… Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana… Sen böyle değildin.
Kurtulmaya azmin neye bilmem ki süreksiz?
Kendin mi senin, yoksa ümîdin mi yüreksiz?
Âti’yi karanlık görüvermekle apıştın?
Esbâbı elinden atarak ye’se yapıştın!
Karşında ziyâ yoksa, sağından, ya solundan
Tek bir ışık olsun buluver… Kalma yolundan.
Âlemde ziyâ kalmasa, halk etmelisin, halk!
Ey elleri böğründe yatan, şaşkın adam, kalk!
Herkes gibi dünyâda henüz hakk-i hayâtın
Varken, hani herkes gibi azminde sebâtın?
Ye’s öyle bataktır ki; düşersen boğulursun.
Ümîde sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!
Azmiyle, ümidiyle yaşar hep yaşayanlar;
Me’yûs olanın rûhunu, vicdânını bağlar
Lânetleme bir ukde-i hâtır ki: çözülmez…
En korkulu câni gibi ye’sin yüzü gülmez!
Mâdâm ki alçaklığı bir, ye’s ile sirkin;
Mâdâm ki ondan daha mel’un daha çirkin
Bir seyyie yoktur sana; ey unsur- îman,
Nevmid olarak rahmet-i mev’ûd-u Hudâ’dan,
Hüsrâna rıza verme… Çalış… Azmi bırakma;
Kendin yanacaksan bile, evlâdını yakma!
Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş…
Sesler de: ‘Vatan tehlikedeymiş… Batıyormuş! ‘
Lâkin, hani, milyonları örten şu yığından,
Tek kol da demiyor bir tarafından!
Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır.
Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar…
Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var.
Feryâd ile kurtulması me’mûl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
‘İş bitti… Sebâtın sonu yoktur! ‘ deme, yılma.
Ey millet-i merhûme, sakın ye’se kapılma.
Mehmet Akif Ersoy
*** *** *** ***
Kadın
Kalıp değil bir fikir…
Elmas sorguçlu fakir;
Açıkta sırrı bakir;
Kadın…
Çölde kaçan bir serap;
Yönü kementli mihrap…
Madeni som ıstırap;
Kadın…
Dipsiz hasrete tuzak;
En yakınken en uzak….
Tadı zehrinde erzak;
Kadın…
Bir işaret, bir misal;
Ayrılık remzi visal…
Allah’a yol bir timsal;
Kadın…
Necip Fazıl Kısakürek
Böylece bir (iki) mimin daha sonuna gelmiş bulunuyoruz. Yapımda ve yayında emeği geçmiş olan tüm azalarıma (beynim, gözlerim, kellem, sakatatlarım ve parmaklarıma) teşekkürler
NOT: Mimi paslamadan olmaz di mi unutmuşum. Any‘ciğimi mimliyorum.
19:46 Baştan Eklenmesi Gereken Ama Unutulan Önemli Not: Şiir sevmiyorum lafım yanlış anlaşılmasın lütfen. Yoğun duygularını kah şiire kah yazıya döken kişilere saygım sonsuz.
hey Allah’ım yaaa güler misin ağlar mısın yani.. İnanışı ne olursa olsun, medeni olan insan her mekanda adabına uygun davranandır.) Cami olmaktan çıkmış sanki Sultanahmet.. Rahatsız edici buldum bu manzarayı. Ve doğal olarak namaza kendimi veremedim orda. Böylesi kutsal bir mekanda böyle tatsız bir havanın zuhur etmesi ne acı..