Dün akşama doğru annemi de aldım yanıma dedem ve babaannemi ziyarete gittim. 80 li yaşlarındalar. Bizi görünce ne kadar çok sevindiklerini anlatmamın mümkünatı yok. Bu her seferinde böyle oluyor.. Yani biz ne zaman onların geçmişleri ve yalnızlıklarıyla başbaşa kaldıkları sık çalmayan evlerinin kapısını çalsak onlar hep gözlerinin içi gülerek bizleri karşılarlar. Çünkü; yalnızlar, çünkü gençliklerini hatırlatacak ve hayatı hissettirecek insanlar lazım onlara.. Çünkü; kollarını oynatmaya güçleri olmadığı için en azından bir çorba pişirilmesine ya da sökülen kıyafetlerinin dikilmesine ihtiyaç duyar haldeler.. Yani onlar bakıma muhtaç birer bebek gibiler.. Bakıma, sevgiye ve şefkate çok ama çok muhtaçlar. Dudaklarının ucundan dökülecek bir Allah razı olsun cümlesi için kapılarında yatılası kişiler onlar.. Tanıdığınız yaşlı akrabalarınız ya da komşularınız varsa çevrenizde, en azından ziyaretlerine gidin, ellerini öpün. Sevinirler, buna emin olun. Bir “nasılsın, iyi misin teyzeciğim/amcacığım” vs. cümlesi bile onları mutlu etmeye yeter. Bir de elinizde ufak bir hediyeyle giderseniz bu sevinç daha da katlanır. Hem hediyeleşmek sünnettir bir taşla iki kuş vurmuş olursunuz (; Tanıdığınız/tanımadığınız yaşlıların ve hastaların duasını almaya bakın.. İnanın ki çok ama çok içten edilen dualar onlar.. O dualar çok değerli.. Emin olun bu dünya, işlenen cinayetlere, türlü ahlaksızlıklara ve terbiyesizliklere vs. karşı hala ayakta ise; sadece ve sadece evliyalar, yaşlılar ve bebeklerin hürmetine ayakta..