ama annem geldi ki bize bugün 🙂 hem de Nuriş ablamla birlikte. fazla kalamadılar ancak birkaç saatte olsa hasret giderdik. mantı partimizde doyasıya mantı yedim :p ablam yine çatalla yemek yedi ve ben yine: “hem kilo almak istiyorsun hem de yemeğini çatalla fare gibi kemiriyorsun” dedim. çiko annemle çabuk kaynaştı ve kuralı bozmayıp her gelen misafire yaptığı gibi onun da elini “ısırdı”.
onları çok özlemişim. ama en çokta, evde kardeşim, annem, ablam ve ben pazar sabahları kahvaltı yaparken yaptığımız muhabbeti özlüyorum..
Canim benim yaaa.
Iyiki ayni sehirde, hatta ayni ulkede yasiyorsunuz. Anne babanin yanindan ayri olmak cok zor sevdigin insanin yaninda olsan bile, ozellikle evliligin ilk aylari bana oyle cok dokunmustu ki.Hersey cok ozleniyor.
Insallah baska zaman daha cok uzun vakit gecirirsiniz 😉
evet ayşecim gerçekten bazen düşünüyorum da ayrı ilçede olmak bile bu kadar özletirken ayrı şehirde olsak ne yapardım acaba. yanımda, yakınımda olmasını istediğim tek insanlar onlar ama uzaktalar işte..
çok şaslısınız gerçekten..
çok isterdim anneciğimle bir istediğim her fırsatta gidip gelmek:)
hayırlısı tabii.
seve seve izleyiciniz oldum hemen.
paylaşımlarınz çok hoş..
bende beklerim sayfama..
kucak dolusu sevgiler..:)