Aylar önce bir yazmışım hamileyim diye gidiş o gidiş. Yaşıyorum yaşıyorum merak etmeyin :p Hamilelik blog kategorim tekrar aktif filan dedim ama sadece lafta kaldı tabi işten güçten. Blog’un yüzüne bakamadım hiç aklımda sürekli beliren metinler olsa bile laptopumun başına oturup da bloglamak lüksüne erişemedim onca zaman. Halbuki her gün belki 3-4 bloglama konusu çıktı bana, istisnasız her gün de çıkıyor. 7/24 Annelik ve ev hanımlığı moduna gireli yazmak lüksleşti. NEYSE lafı uzatmayayım SADEDE GELEYİM 🙂 Sadedin adı: Elif (en küçük aşkım)

9 aylık (özellikle son 3 ayı sıkıntılı geçen) bir hamileliğin sonunda kucağıma aldığım süt kokulu bebeğim. 9 Aralıkta kucağıma aldım evimizin en küçük bireyini. Sarıyer Hamidiye Etfal hastanesinde yaptığım doğumu. (Hastane ve kadın doğum hizmeti hakkındaki yorumlarımı daha sonra ekleyeceğim) Genel olarak sıkıntısız ve sorunsuz bir süreçti. Şuan 4 haftalığa yaklaşan minicik bir bebeğim var kısaca 🙂 Ve artık ben 3 kız çocuğu annesiyim (hayalim gerçekleşti)

Hamilelik başlarda öyle iyi geçti ki sağa sola yazasım çizesim gelmedi biraz da. Nazardan çok korkarım çünkü. Öyle iyi geçti ki hafif mide bulantısı dışında ilk 5 ay ne uyku halim ne de bulantı kusma türü hamilelik sıkıntıları yaşadım. Ama 6.aydan sonra diğer iki kızımdakinden de fazla kalp çarpıntısı ve yorgunluk hissetmeye başladım (sanırım ilerleyen yaştan da kaynaklı bu bilemiyorum..) birde bu seferki bebek aşırı acıtarak tekmeledi sanki. Geceleri yatarken bilhassa.. Yani öyle ki uyurken uyandıracak derecede acıtıyordu hareket ederken. Diğerleri hiç bu kadar acıtarak vurmuyor/dönmüyordu. Reflü türü mide yanması özellikle son ay ve özellikle geceleri beni mahvetti. Biraz reflü, biraz da iştahsızlık nedeniyle iyi beslenemedim. Kan değerlerim ve D vitaminim düştü. Kansızlıktan olsa gerek baş dönmelerim ve halsizliklerim özellikle son iki ay beni çok zorladı. Bel ağrısı ve boyun ağrılarım arttı. Halbuki kilo da fazla almadım ama, önceden var olan ağrıyan kısımlar hamilelikte iyice belirdi diyebilirim. Bunların dışında yine diğer iki kızımda olmayan kasık ağrılarım çok oldu. Öyle çok oldu ki erken doğum olacak sandım o sancılar girince. Yürürken sanki kasık kemiğim üstünde bir fil oturuyormuş gibi baskı oluyordu ayrıca. Yürürken ağır ağır yürüyebiliyordum.

Doğumun hemen ertesi günü bunların hepsi bıçakla kesmiş gibi geçti şuan hamdolsun (nazar değmesin) çok hafifledim. omuz ve bel ağrım eskisinden biraz daha artmış durumda sadece onun dışında bir sıkıntım kalmadı. özellikle nefes nefese kalma, reflü, baş dönmesi, halsizlik ve çarpıntımın bitmesi beni aşırı derecede sevindiriyor. Çok şükür bin şükür.

Şimdilik bu kadar, çiçekleri odama gönderebilirsiniz 🙂 Sevgiler, hala beni takip eden kaldıysa..